Week 8 - Ik vertrouw me toe aan God

Thema

Dat ik mijn weerstand overwin om me aan Gods liefdevolle blik over te geven.

Dat ik mij aan God kan toevertrouwen.

We nemen enkele ogenblikken de tijd om thuis te komen bij God in deze kapel, Zijn huis. Neem een comfortabele maar actieve houding aan, adem een aantal keren diep in en uit. Met iedere inademing kom je steeds meer thuis op deze plek. Op de uitademing kun je alles wat buiten deze kapel is loslaten.

Lied – Mon âme se repose – Taize (The Paul Leddington Wright Singers)

https://open.spotify.com/track/6Ux2gpmGQ64vXk3UZPy907?si=5122c45d09164c67

https://www.youtube.com/watch?v=Afc9ZtpFSgQ&list=RDAfc9ZtpFSgQ&start_radio=1

Mon âme se repose en paix sur Dieu seul: de lui vient mon salut.

Oui, sur Dieu seul mon âme se repose, se repose en paix.

Mijn ziel rust vredig bij God alleen: Van hem mijn redding.

Ja, bij de heer alleen rust mijn ziel, rust vredig.

Lucas 15:11-24

[11] Hij zei: "Iemand had twee zonen. [12] De jongste zei tegen zijn vader: "Vader, geef mij mijn deel van de erfenis." En hij verdeelde zijn vermogen onder hen. [13] Niet lang daarna vertrok de jongste zoon met al zijn bezit naar een ver land, waar hij het verkwistte in een losbandig leven. [14] Toen hij alles opgemaakt had, kwam er een zware hongersnood over dat land en ook hij begon gebrek te lijden. [15] Hij zwierf rond tot hij in dienst trad bij een van de inwoners van dat land; die stuurde hem het veld in om varkens te hoeden. [16] Graag had hij zijn honger gestild met het voer dat de varkens aten, maar niemand gaf hem wat. [17] Toen kwam hij tot zichzelf en zei: "Zoveel dagloners van mijn vader hebben brood in overvloed, en ik verga hier van de honger! [18] Ik ga terug naar mijn vader. Ik zal hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; [19] ik ben het niet meer waard om uw zoon te heten, behandel me als een van uw dagloners." [20] En hij ging terug naar zijn vader.

Wat is voor mij dat “verre land”? Anders gezegd, waar in mijn leven trek ik me innerlijk terug en merk ik dat het me eigenlijk leeg en hongerig achterlaat?

Toen hij nog ver van huis was, zag zijn vader hem al en werd ontroerd; snel liep hij op hem toe, viel hem om de hals en kuste hem. [21] "Vader," zei de zoon tegen hem, "ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; ik ben het niet meer waard om uw zoon te heten." [22] Maar de vader zei tegen zijn slaven: "Haal vlug de mooiste kleren en trek ze hem aan, doe een ring aan zijn vinger en schoenen aan zijn voeten. [23] Haal het gemeste kalf en slacht het; laten we eten en feestvieren, [24] want mijn zoon hier was dood en is weer levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden." En het feest begon.

De zoon komt tot inkeer, keert om, terug naar zijn vader. Die vader kijkt al uit naar zijn zoon en ontvangt hem vol liefde. Ik verplaats me in deze situatie stel me voor dat ik hierbij ben. Ik kijk naar vader en zoon. Wat neem ik waar als ik zo naar hen kijk en welke bewegingen veroorzaakt dat in mezelf?

Ik ga na waar of bij wie ik in mijn eigen leven steeds met open armen wordt ontvangen, wat er ook is gebeurd.