Week 28 - De nieuwe schepping
Thema
Stap voor stap, ervaring na ervaring wordt de volle omvang zichtbaar van wat er gebeurd is. Het oude heeft afgedaan: “Zie, ik ga iets nieuws beginnen het is al begonnen, merk je het niet?”
(Jesaja 43, 19)
Voor zover ik dat nog niet heb gedaan, plaats ik mij voor onze God die vanuit liefde naar mij kijkt.
Comptine d’un autre été ‘kinderlied van een andere zomer’
Yann Tiersen (Amélie sountrack), uitgevoerd door
https://open.spotify.com/track/5WFk1hOPGDRwjm9ImVuU5A?si=f0b07e91f89548e1
Lucas 24, 13-17 + 28–35 (Nieuwe Bijbel Vertaling 2004)
Diezelfde dag gingen twee van de leerlingen op weg naar een dorp dat Emmaüs heet en zestig stadiën (30km) van Jeruzalem verwijderd ligt. Ze spraken met elkaar over alles wat er was voorgevallen. Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee, maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden. […]
Ik loop mee met deze leerlingen, die weglopen van Jeruzalem. Jeruzalem staat in de Bijbel voor de plaats van God. Uit de voorgaande tekst blijkt dat de leerlingen teleurgesteld zijn en verdrietig, ze hebben de hoop opgegeven. Op dit moment in hun leven is Jezus echter ook bij ze en loopt Hij met ze mee, al hebben de leerlingen dat niet door. Komen er nu ik zo bij God ben in deze kapel, bij mij momenten uit mijn eigen leven voor de geest waarin ik teleurgesteld, verdrietig, zonder hoop was? En als ik aan die momenten terugdenk, was Jezus toen ook bij mij, ondanks dat ik dat toen misschien niet doorhad?
Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: ’Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde.’ Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen. Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik.
De leerlingen herkennen Jezus als hij het brood breekt, tijdens het delen van de maaltijd. De herkenning is heel kort, een moment, en dan is het weer voorbij. Korte momenten waarop je even iets van God waarneemt. Momenten die je niet kunt vasthouden. Herken ik zulke momenten uit mijn eigen leven?
Daarop zeiden ze tegen elkaar: ’Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot?’ Ze stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem, waar ze de elf en de anderen aantroffen, die tegen hen zeiden: ’De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en hij is aan Simon verschenen!’ De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
De leerlingen keren, na deze korte ontmoeting met Jezus, om, terug naar Jeruzalem, terug naar God. Ook wij kunnen steeds weer omkeren, naar God toe. Misschien heb ik dat zelf wel ervaren: afgedwaald zijn van het pad van God, van de liefde, en door iets wat iemand anders zegt of doet, daar weer bij terugkomen. Ik denk terug aan de afgelopen weken. Was er zo’n moment voor mij?